Moj thëllëzë, në male – Moj syrin me pika. Me këngë dhe me valle. I mbushë ato gryka.

Moj thêllëzë , në male ….

Më zgjoi nga gjumi
Një thëllëzë me këngë
Bëra poshtê nga lumi
Nga i ndjeva zënë.

Ikja nënë Hënë
Mbi barin me vesë
Ishte , rën pa rënë
Dita nē mëngjesë.

Dielli në të dalë
Hëna në të zbritur
Pash gjurmët e sajë
Andej nga kish ikur.

E pash maj një shkëmbi
Në një breg lumi
U drodha i tëri
Kur krahët i tundi.

Lulet kishin celur
Vëndin e mbulonin
Nga ajo kish bredhur
Sikur këngë buronin.

Ngado kishte bredhur
Në gërxhe , në brinja
Këngë kishte mbjellur
Nëpër trendelina.

Moj thëllëzë , në male
Moj syrin me pika
Me këngë dhe me valle
I mbushë ato gryka.

Edhe ato vënde
Që duken si shkretë
Ti me këngën tënde
U jep dritë dhe jetë.

…… Adem Nuhaj …..