E ngjitur mbi rërë – Adem Nuhaj

E ngjitur mbi rërë ……..

Sa i bukur deti
E shoh nga një shkëmb
Por syri më mbeti
Përmbi trupin tënd.

E ngjitur mbi rërë
Si kulpra pas drurit
Dielli të kish bërë
Si ngjyra e grurit.

Dhe vala e detit
Herë pas herë të rrihnte
Ajo rreze diellit
Mbi trupin të binte.

Vijnë edhe godasin
Dallgët , si në shkëmb
Aty ato hasnin
Atë gjoksin tënd.

Mbi rërë trupi ytë
Si një xhevahirë
Sa herë hidhja sytë
Bëhej më i mirë.

Detin kur e shihja
Valë e kaltërsi
Por ngjyrën e tija
Në sy kishie ti.

Trupi ytë , si ngjalë
Në det kur notonte
Floku palë -palë
Valët ledhatonte.

Të pashë , sa të pashë
Lëviza nga vëndi
Dhe pran teje rashë
Thashë , mos u ca shkëmbi.

S’ish ball i kazanit
Që mua më zuri
Por vapë e beharit
Që te ty më pruri.

Ish rëra në plazhe
Dhe deti i kripur
Që u ndezën zjarre
Dhe s’kishin të fikur.

……… Adem Nuhaj …….