S’i besoja syrit – Adem Nuhaj

S’i besoja syrit …….

Petalet e mollës
Të binin mbi ball
Si , flokët e borës
Kur , bienë lart në mal.

Të bienë nëpër flokë
Kur , ti rri në hije
Mblidhen , bëhen tok
Aty , midis gjinjve.

Dhe kur shtërngon vapa
Më shkon tek burimi
I hedhë ato çapa
Mbi lule tërfili.

Të shikoj nga mali
Dhe s’më ikin sytë
Po , më digjej xhani
Djersa , po më mbytë.

Po , më dridhej zëmra
Dhe ethet më zunë
Në buzë mbeti kënga
Gjunjët , m’u këpunë.

Sa , më afër vije
Dukeshe më ndryshie
Herë zogës kumrie
Herë , si dallandyshe.

Fillova të zbrisja
Dal nga dal nga mali
Dhe ty , po të prisja
Ku , del ujtë nga zalli.

Kur , më mbushje shtëmën
Floku derdhur gjirit
Mos ishia në ëndërr
S’i besoja syrit.

U afrova pranë
Për të pirë ujë
Sytë e tu , më thanë
Të puthë ato buzë.

….. Adem Nuhaj …..