Më zuri një vesë prilli – Adem Nuhaj

………. Më zuri një vesë prilli ………

Më zuri një vesë prilli
U mbështeta tek një rrëzë
Mbi degë këndonte bilbili
Tutje lozte një thëllëzë.

Çelur lulet në livadhe
Vesa e prillit i lagëte
Thëllëza doli në valle
Bilbili këngën e qante.

U shërova nga gëzimi
Anë e mban me jeshillëk
Pylli me nur gjelbërimi
Burimi ujë me bollëk.

Fluturat , si dorë për dore
Fluturonin poshtë e lartë
Dhe ato bletët puntore
Mblidhnin nektarin për mjaltë.

Fshiva sytë , mos qeshë në ëndërr
Kur , tutje në brinja pashë
Po mblidhte shkarpa dhe mëndërr
Një flokëverdhë e bukur vashë.

Udhë e malit , pa kuptuar
E afroi , pruri tek shkëmbi
Kur , i pashë syrin e shkruar
U ngrita , luajta nga vëndi.

Faqet bërë , si shegë e pjekur
Gusha , dëbora në mal
Dhe gjoksi bukur ish hedhur
Jashtë i freskët , brënda zjarr.

Syri , kur i thashë dy llafe
Pikoi lotin qelibar
Dal nga dal rrodhi mbi faqe
Si , vesë e prillit mbi bar.

Mike , i thashë unë të dua
Fjalët s’t’i thashë kot së koti
Mos ki turp e frikë nga mua
Dashurinë e ka dhënë zoti.

………. Adem Nuhaj ………..