“Thellëzë, këngën pse se merë”. C’pate moj me mua mbrëmë, që qëndrove, bëre shenjë. Pastaj ike si furtuni, dhe mua s’më zuri gjumi.

Thellëzë, këngën pse se merr

C’pate moje me mua mbreme
Qe qendrove, bere shenje
Pastaje ike si furtuni
Dhe mua, s’me zuri gjumi.

Kure u shtriva , rashe ne shtrat
I ziu , s’kisha rehate
U mundova per te fjetur
Mendja te ty kishte mbetur.

Ktheu andeje , e ktheu kendeje
Gjumi mua , s’po me zinte
Po mendoja , si te gjeje
S’po duroja sa te gedhinte.

Dhe pake gjumi , kure me zuri
Me ty ne enderr kalova
Gershetate si kalli gruri
I kapja dhe si leshoja.

Thelleze , kengen pse se merë
Ashtu sic ta ka ty enda
Qe ta degjoje dhe njehere
Dhe te vije , te futem brenda.

Te vije ne mesin e nates
Te vije te foleja sonte
Te kape me grep te kerrabes
Se me cmendi shenja jote.

… Adem Nuhaj…