Mu kthye Hëna dhe Ylli
Mu kthye , Hena e nates
Bashke me Yllin , e menjgjesit
Me ndriten pragun e vatres
Me ngjyrat , si te ylberit.
Zjarr e drite , u be shtepia
Kure te dy , u futen brenda
Sa lezet kishte femia
Kure ne krah , e mbante nena.
Shpirti im , u gjallerua
Kure nipin ne krah e mora
Tani dhe shpresa mu shtua
Ndaj dhe penen , mori dora.
Pena tani do te shkruaje
Per lulet , lagur nga vesa
Per ujet , qe burone te kroi
Dhe per nipa , dhe per mbesa.
Se ata , jane drite e diellit
Si per gjysher , dhe shtepine
Jane si lulja e zabelit
Dhe mbajne era , trendeline.
Kure i kisha te larguar
Pa kuptim , me dukej jeta
Tani nga ta , jam rrethuar
Plote me deshira , dhe shpresa.
Kure syri , nuke i shikonte
Dhe zerin , nuke ua degjoja
Mbi faqe loti pikonte
Se dhimbja , me nuk duronte.
Fati donte , ta largonte
Yllin – o , driten e syrit
Por zoti larte , po mendonte
Te ma kthente , prane gjirit.
Zot i madh , ta di per nder
Ti qe bere gjithesine
Qe mi ktheve , ne kete dere
Nusen bashke , megjithe femine.
… Adem Nuhaj …