Dashurinë , që mbolle – Lule përmbi lule, si bleta puntore. Beharin ma prure, në ato bregore.

Dashurinë , që mbolle ….

Lule përmbi lule
Si bleta puntore
Beharin ma prure
Në ato bregore.

Gërshetat e tua
Sa t’i shkelte këmba
Nga buzët e tua
Mjaltë , të rridhte kënga.

E dëgjoja këngën
Dhe ty të shikoja
Më vrave në zëmër
Por s’dija c’të thoja.

Kur bridhje mbi lule
Sikur u tund vëndi
Shigjetat m’i ngule
Si rrufe te shkëmbi.

Me faqet , flakë ndezur
Mua më marrose
Me sy dhe me vetull
Zëmrën ma plagose.

Zëmra e goditur
Brënda teje ra
Duke përpëlitur
Si njē zog pa krah.

Moj lulja ne male
Nuk të lë të shkoshë
Zëmrën që ti vrave
Vetë do ta shëroshë.

Dashurin , që mbolle
Kurr s’do ketë të sosur
Se dhe zëmra jote
Duket e plagosur.

Nga ndjenja e zjarrtë
Më mos t’i mundojmë
Por t’i bëjmë bashkë
Edhe t’i shërojmë.

….. Adem Nuhaj ….