Ku iku, kjo pasuri – Për kapitalizmin. Të gjithë u “gëzuam”. Po këto që kishim. Pse i shkatërruam !?

Ku iku , kjo pasuri ……

Për kapitalizmin
Të gjithë u ” gëzuam ”
Po këto , që kishim
Pse i shkatërruamë !!??

Uzina , fabrika
Kishte Shqipëria
Te ato përdita
Punonte njerzia.

Në brezare , ara
Bereqeti lum
C’të shihje më para
Se kishte aq shumë.

Në kohën e shkuarë
Kishte c’nuk kishte
Vënd për të punuarë
Ishin shumë punishte.

Ish metalurgjiku
Celik më i miri
Kurse , te Rubiku
Kish uzin floriri.

Në Maliq të Korcës
Fabrik e sheqerit
Ish për këtë popull
Nuk ish e Enverit.

Uzina e Gramshit
Armatim prodhonte
Dhe e Policanit
Predhat i montonte.

Plehra , kimikatë
Në Fier kish uzinë
Dhe superfosfatë
Në Lac , për bujqësinë.

Tiran dhe Berat
Dy vepra të mdhaja
Tekstil – kombinat
Të ngritur në maja.

Në gjithë Shqipërinë
Hambarët qen plotë
Kurr , se mbanim synë
Përtej , nëpër botë.

Kur hambarët plotë
I ka një shtëpi
Ajo do të thotë
Tamam pavarsi.

Tani nëper toka
S’gjen një demet gruri
I ke sytë nga bota
Do hash , po të pruri.

Këta pushtetarë
Kurr s’paskan të ngopur
S’hodhēn në hambarë
Një dorë , për ket popull.

Duan të na mashtrojnë
Të hedhin hi syve
Gjoja s’ po punojnë
Për veten e tyre.

I thash këto vargje
T’a dijë , vegjëlia
Se sa shumë thesare
Kishte Shqipëria.

Ato vepra , s’numurohen
Se nuk ishin , një e dy
Por tani do të tregohen
Si përralla , për fëmi.

….. Adem Nuhaj …..