Dërgova, bilbilin… – Adem Nuhaj

Dërgova , bilbilin ……..

Pse , s’më erdhe mbrëmë
Atje , tek burimi
Gjithë natën me hënë
Jo , nuk u mbylle syri.

Shihja përmbi mal
Qiellin plotë , me yje
Mos , ti kishie dal
Ishie , midis tyre.

Mora monopatin
Të shihja shtëpin
Të të shihja shtratin
Ku , po flije tin.

Dërgova , bilbilin
Afër po këndonte
Te çukiste gjirin
Nga gjumi të zgjonte.

Dole në dritare
Dhe shikoje , Hënën
Lart , në ato male
Ti , dëgjove këngën.

Po dëgjoje këngën
Që , une po qaja
Me garjet zëmrën
Për ty , po e mbaja.

Ashtu , nëpër gjum
Nata të rrëmbeu
Të pruri tek unë
Mos , mbive nga dheu.

Ajo ves e prillit
Mbi flokë , të kish rënë
Dhe rrëshkiste gjirit
Ndrinte , si argjêndë.

Zëmra , po të rrihnte
Si , zog në dëbor
Si , rrodhe m’u ngjite
Përmbi kraharor.

Nën qiellin me yje
Përmbi trendelin
Hëna , ne të dyve
Na kishte zilin.

……… Adem Nuhaj ……