Dil më prit, tek vatha – Adem Nuhaj

Dil më prit , tek vatha ……

Në një faqe mali
Ku , piqte shullëri
Një tingull longari
Aman , se më çmëndi.

I binte bariu
Ashtu , sipas qejfit
Zëmrën ma përpiu
Si , valët e detit.

Ç’të bëja e mjera
Ç’të bëja e gjora
U nisa , si era
Rrugës malit mora.

Fluturat , më ndiqnin
Mbi bar dhe mbi lule
Zjarr në gji , më ndiznin
Ata , tinguj cule.

Dallandyshet mblidhnin
Lule nëpër mal
Dhe mua m’i hidhnin
Si , kuror mbi ball.

Ikja , nëpër rrëza
Gjethet mbanin vesën
Më vinte thëllëza
Me pëndë , fshihte djersën

Gjunjët nuk më mbanin
Po , më digjej xhani
Sa , të gjeja stanin
Ku , binte longari.

Dil më prit , tek vatha
Çoban , thashë do t’vija
Jo , s’po më djeg vapa
Por , kjo dashuria.

Me ty , djal i ri
Kam rënë në sevda
Të më mbashë , në gji
Të më mbashë , në krah.

……. Adem Nuhaj …..