Mjaltin, aty gjeta – Adem Nuhaj

Mjaltin , aty gjeta

Si , sorkadhe shkoje
Kur , vije për shkarpa
Mua , më tërboje
Se , ikje gjithë lajka.

Lajkat në lëndin
Nuk kishin të sosur
Kur , i beje tin
Unë , s’kishia të ngopur.

Mos , je gjysëm hëna
A , i gjithë ylli
Ç’paska bërë nëna
Një sorkadhe pylli.

Lajkat , me të thënë
Janë , sëmundje vjetër
Për mua i bënë ?
A , për ndonjë tjetër !!

Disa bulza djerse
Të shkëlqejnë , tek balli
Ndrijnë , si pika vese
Nga dielli , tek bari.

S’po më mbante vëndi
Që , tek ty të vija
Me një lule shkëmbi
Djersët , të të fshihja.

Sytë , bojë qielli
Zjarr dhe dritë , shkëlqejnë
Lëshojnë , rreze dielli
Kur , mbi mua bienë.

Me gjithë ato lajka
Më ke berë , shpuzë
Do vij , pa rënë darka
Do të puthë , në buzë.

Aty , do të ngrysem
Me ty , n’ato vënde
Si , në det do mbytem
Në aromën tënde.

Mjaltë , donte buza
Nga lulet , nga bleta
Por , kur , ty të putha
Aty , mjaltin gjeta.

…….. Adem Nuhaj …….