Çtë, të bëja unë – Adem Nuhaj

……… Çtë , të bëja unë ………

Një ditë qeshë mbështetur
Rrëzë të një prralli
Sytë më ishin qepur
Në një faqe mali.

Dushku gjelbëronte
Atje ish lezeti
Bari , valë -valë shkonte
Si , një valë deti.

Zogjtë cicëronin
Me këngët e tyre
Degëve lodronin
Tutje nëpër pyje.

Vapa po shtërngonte
Dielli në tokë binte
Rrezet , që lëshonte
Mua , po më piqte.

Zbrita poshtë në krua
Etja më kish kapur
Por , më par nga mua
Një mike kish vajtur.

Aromën lëshonte
Si , një manushaqe
Kur , me ujë freskonte
Gushë edhe faqe.

Nga qerpiktë e syrit
Ujë i pikonte
Binte sipër gjirit
Aty avullonte.

Çtë , të bëja unë
N’atë pikë shullëri
Nga ethet , që zunë
Dridhesha i tëri.

Ngado , që të vija
Shikimet i hidhte
Ndaj i fshhehur rrija
Kisha frikë , mos ikte.

Dhe pse përvëluar
Buza ishte tharë
Syri i malluar
S’ngopej me të parë.

…………. Adem Nuhaj …………